W „Poszukiwaniu”, kolejnej publikacji z serii „Opera”, baryton Jerzy Artysz opisuje Aleksandrowi Laskowskiemu i Sylwii Wachowskiej koleje swojej kariery śpiewaka i pedagoga.
Profesor Artysz wspomina rzeczywistość wojennej pożogi, matkę, która zawsze widziała w nim muzyka, nie zawsze szare lata PRL-u: edukację muzyczną, konkursy śpiewacze i pierwsze role w Operze Łódzkiej.
O nauczaniu profesor rozprawia z żarem, dokonuje tu swego rodzaju wykładni zasad kształcenia kolejnych pokoleń śpiewaków. Z wywiadu rzeki wyłania się obraz artysty i pedagoga, który nie spoczywa na laurach, lecz ciągle poszukuje nowych dróg i z prawdziwą pasją oddaje się każdemu wyzwaniu, które przynosi los.
W książce Profesor Artysz wspomina rzeczywistość wojennej pożogi, matkę, która zawsze widziała w nim muzyka, czasy – nie zawsze szare – PRL-u: edukację muzyczną, konkursy śpiewacze i pierwsze role w Operze Łódzkiej. Opowiada o warsztacie dojrzałego artysty – partiach w spektaklach Teatru Wielkiego i Warszawskiej Opery Kameralnej oraz o wykonawstwie pieśni. Jako że duże znaczenie dla rozwoju artystycznego i pracy pedagogicznej Artysza miały doświadczenia zdobyte we Włoszech i w Hiszpanii, nie mogło zabraknąć opowieści z Południa.
Poszukiwanie. Jerzy Artysz w rozmowie z Sylwią Wachowską i Aleksandrem Laskowskim
W książce znajdziemy również rozmowy o nauczaniu kolejnych pokoleń śpiewaków. Z wywiadu rzeki wyłania się obraz artysty i pedagoga, który nie spoczywa na laurach, lecz ciągle poszukuje nowych dróg i z prawdziwą pasją oddaje się każdemu wyzwaniu, które przynosi los.
Wiszące w powietrzu, ale niezadane w naszej rozmowie pytanie skłania mnie do pewnych refleksji. Tak! Uważam się za artystę spełnionego, może nie do końca, ale spełnionego. Zanurzenie się w świat Muzyki umożliwiło mi zaistnienie w obszarze niecodziennych, wielorakich emocji i przeżyć. Miałem niebywałe szczęście, mogąc czerpać wiedzę i doświadczenie z dokonań i mądrości wybitnych muzyków, dyrygentów i reżyserów. Moi wspaniali koledzy śpiewacy dostarczali mi swoim doświadczeniem wielu przemyśleń, a przyjaźnie wyniesione ze sceny czy estrady trwają do dzisiaj […].
Wdzięczny jestem Bogu za ten dar, który otrzymałem od życia.
Jerzy Artysz
Tytuł książki to nawiązanie do często wspominanego w rozmowie poszukiwania. Poszukiwania prawdy, piękna, sensu muzyki, jej charakteru, ale również poszukiwania swojej artystycznej czy pedagogicznej drogi. Jerzy Artysz stwierdza, że każdy artysta powinien mieć w sobie wolę poszukiwania, zadawania pytań i szukania odpowiedzi.
Wszak w postawie Artysza uderza to, że jest on artystą z powołania, któremu nigdy nie przestał być wierny; artystą, u którego nigdy nie został naruszony związek między sztuką a życiem, bo w niej i dla niej żył od wczesnej młodości, którego działalność cechowała i cechuje wszechstronna i wciąż pogłębiana wiedza, mądrość i ciągle doskonalona perfekcja. Posłuchajcie, jak śpiewa: jak kompozytor, który kreuje utwór w trakcie wykonania.
Wiesław Juszczak
O autorach:
Jerzy Artysz – baryton; pedagog. Edukację muzyczną rozpoczął od nauki gry na skrzypcach. Głos kształcił w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie w klasie Marii Halfterowej, studia ukończył z wyróżnieniem w 1959 roku. W 1958 roku, jeszcze jako student, zadebiutował w Operze Łódzkiej partią Janusza w Halce Stanisława Moniuszki w reżyserii Kazimierza Dejmka.
Swoje umiejętności wokalne doskonalił w Mediolanie u Marii Carbone. W latach 1958–1963 współpracował z Operą Łódzką. W 1964 roku związał się z Teatrem Wielkim w Warszawie, na deskach którego wystąpił między innymi jako Scarpia w Tosce, Germont w Traviacie, tytułowi Falstaff oraz Makbet w operach Giuseppe Verdiego. Związany z Warszawską Operą Kameralną od jej zarania. Profesor, wykładowca Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie.
Jest laureatem konkursów wokalnych w Moskwie (1957), ’s-Hertogenbosch (1958), Tuluzie (1959), Genewie (1960). W latach 1990–1994 dyrektor artystyczny Escola d’Opera w Barcelonie. Juror konkursów wokalnych w Barcelonie, Busseto, Genewie i Tuluzie. Laureat nagrody Związku Kompozytorów Polskich za wybitne osiągnięcia w dziedzinie wykonawstwa i propagowania polskiej współczesnej muzyki wokalnej.
Za wielkie zasługi dla kultury polskiej odznaczony został Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
Aleksander Laskowski – tłumacz i muzykolog. Autor licznych artykułów i publikacji, w tym cyklu rozmów o Witoldzie Lutosławskim wydanych pod tytułem Lutosławski. Skrywany wulkan (PWM, 2013). Prowadzi autorskie audycje w Programie II Polskiego Radia. Juror International Opera Awards. Pracuje w Narodowym Instytucie Fryderyka Chopina.
Sylwia Wachowska – dramaturżka, scenarzystka, autorka scenariuszy wystaw poświęconych między innymi Ignacemu Janowi Paderewskiemu i Stanisławowi Moniuszce. Współpracuje z teatrami operowymi, między innymi z Operą Nova w Bydgoszczy (dla której tworzy książki programowe spektakli), warszawskim Teatrem Wielkim – Operą Narodową i Operą na Zamku w Szczecinie.
